Gitara je žičani instrument s tipično 6 žica. Zvuk se proizvodi okidanjem žica desnom rukom dok se lijevom vrši pritisak na žice na vratu gitare čime se dobijaju različiti tonovi. Vrste gitara su:
- Klasična gitara (6 žica) – isto poznata kao Španska gitara. Prve tri žice su od najlona, dok tri zadnje su od metala (bronza, čelik itd). Vibriranje gitare se pojačava u rezonantnom šupljem tijelu gitare. Popularna za klasičnu, narodnu i flamenco muziku.
- Akustična gitara(6 ili 12 žica) – isto kao klasična. Svih 6 žica su od metala. Popularna za blues, narodnu i rock muziku.
- Polu-akustična gitara(obično 6 žica) – nešto između akustične i električne gitare. Tijelo je šuplje i posjeduje elektromagnete. Proizvodi karakterističan topli, mehki zvuk. Popularna za jazz, fusion i rock muziku.
- Električna gitara(6,7,8,12 žica) – zvuk se pojačava električnim putem pomoću elektromagneta (pickupa), tako da električna gitara za razliku od akustične ima tijelo načinjeno od punog drva. Elektroakustična gitara je zapravo akustična gitare sa šupljim tijelom i pridodanim piezoelektričnim elementom (češće) ili mikrofonom (rjeđe) koji služi za stvaranje elekričnog signala. Razvila se u 20. vijeku i postajala sve popularnija kroz blues, rock i metal muziku.
- Električna bas-gitara(4, 5, 6, 8 ili više žica) – niži raspon frekvencija od električne gitare, u bendu uz bubnjeve stvara ritamsku strukturu muzike, iako se ponekad koristi kao i solo instrument. Iako ovaj instrument pripada familiji gitare, muzičari ga često ne svrstavaju kao gitaru, nego kao nezavisan instrument. Ujedno se i većinom jednostavno zove električni bas.
Historija
Gitaru u Evropu donose Arapi za vrijeme njihovih osvajanja od 8. do 13. vijeka, odnosno nakon 10. vijeka kada se u Španiji prvi put javlja ime gitara. U muzici prva osoba koja je donijela lutnju (Al-U'd) instrument sličan gitari u Evropu smatra se Abul-Hasan Ibn Nafi, poznatiji kao Ziryab koji je bio student Ishaqa al-Mawsilija uglednog muzičara na dvoru abasidskih kalifa Harun er-Rašida i Ma'muna u današnjem Bagdadu. Zyryab je 822. na poziv kalife Abd-Al-Rahmana II iz Bagdada došao u Cordobu prijestolnicu novoosvojene Al-Andalus (Španije). Sa sobom je donio muzičko majstorstvo i dobro poznavanje muzike. Tamo je postao veoma poznat i otvorio je muzičku školu. Živio je u Cordobi do kraja svog života mijenjajući muzičku historiju Andaluzije (Španije) i Evrope zauvijek.
Dijelovi gitare
Čivija je mehanizam koji se montira na glavu gitare. Čivija ima isto koliko i žica i uglavnom su od metala, neki primjerci imaju ukrasnu plastiku ili neki drugi materijal na mjestu gdje se hvata prstima. Prave se ili pojedinačno ili po tri na jednom postolju a u zavisnosti od modela mogu biti lijeve i desne. Pored svima poznate namjene, da preciznim štelovanjem naštimaju žicu, imaju još jednu manje poznatu ali ništa manje važnu funkciju a to je da istoj toj žici nedaju lako da se raštimuje.
Glava je prvo dio vrata a tek poslije dio gitare. Njome se vrat završava. Glavna i jedina uloga joj je da nosi čivije. Proizvođači ih nerijetko koriste za samoreklamiranje ispisujući po njima ime firme, modela…
Gornja kobilica je jedan od najmanjih dijelova na gitari. Zove se gornja jer je vizuelno sa gornje strane. Ona predstavlja gornju granicu između dva dijela žice, onog koji ne treperi i onog koji treperi dok se svira. Uglavnom se prave od plastike iako mogu da budu i od plemeniti hmaterijala, naprimjer slonove kosti. Veoma je bitno kakvi su i kako su postavljeni prorezi kroz koje prolaze žice. Pored toga što žice treba da budu podjednako udaljene jedna od druge bitno je i koliko će biti udaljene od vrata gitare.
Vrat kao jedan od važnijih i osjetljivijih dijelova često je miljenik vlasnika gitara. Na njega stalno djeluje sila kojom žice teže da se vrate u nenapeto stanje a dodatno naprezanje nastaje tokom sviranja. U odbrani od naprezanja vrata pomaže čelična šipka koja prolazi kroz njegov centar. Vrat se kod akustičnih gitara skoro po pravilu lijepi za rezonantnu kutiju koja je ujedno i tijelo gitare.
Prag odnosno pragovi su specijalno profilisani metalni komadi koji se utiskuju u tanke kanale na površini drveta sa gornje strane vrata gitare. Najčešće se prave od čelika ili mesinga. Brzo se habaju pošto su pri sviranju izloženi velikom trenju kontaktom sa žicama koje su takođe od metala. Aktivniji gitaristi ih mijenjaju svakih par godina
Otvor na rezonantnoj kutiji ima namjenu prolaza zvukova iz same kutije. Rezonantna kutija sem primanja vibracija fizičkim putem, preko vrata s jedne i donje kobilice s druge strane, hvata zvuke sa žica i kroz otvor. Kutija kroz isti taj otvor, svojom akustikom i sposobnošću pojačavanja, kao kroz bass refleks izbacuje tonove napolje znatno glasnije nego što bi se žica inače čula.
Žice na gitari se prave od čelika ili plastike.Ima ih ravnih i motanih.
Donja kobilica se može opisati kao i gornja kobilica s tim što ima još po neki dio,osobinu i ulogu. Pored plastičnog dijela preko koga se žice prelamaju (kao na gornjoj kobilici) postoji i drveni komad koji ustvari nosi taj plastični dio, a pored toga služi za zakačinjanje početka žice. Ljepši modeli za kačenje žica koriste klinove. Za donju kobilicu na akustičnoj gitari (gdje ne postoji mogućnost nekih podešavanja) veoma je važno gdje se postavi. Radi se o dijelovima milimetra,ako se to ne uradi kako treba naizgled sve je u redu, ali gitara nikako ne može tačno da se naštimuje.
Rezonantna kutija na akustičnim gitarama igra uloge tijela gitare, ali zvučnost je njen glavni zadatak. Izrađuje se od drvenih ploča nalik debelom furniru i posebno profilisanih letvica koje služe za ojačanje. Sve se to lijepi, a zbog svoje konstrukcije veoma su osjetljive i kao takve ih treba čuvati. Neki modeli akustičnih gitara umjesto drvenog imaju plastični donji dio rezonantne kutije. Ova karakteristika uglavnom se javlja na kvalitetnijim gitarama.