Po etimologiji izraz solfeđo nastao je od italijanske riječi solfeggio i označava melodijsko vežbanje. Odnosno,solfeđo je pojam koji se u muzici koristi za usavršavanje sluha uz pomoć pjevanja i slušanja muzike. Bukvalno, može se reći da solfeđo predstavlja muzičko opismenjavanje. Znači zahvaljujući njemu, svi koji pohađaju ovu nastavu (ili vježbe) mogu razviti svoj sluh, poboljšati muzičku memoriju i svoj ritam.
Svim početnicima solfeđo ima za zadatak da pomogne najprije u razumijevanju osnova muzike, a zatim i u ovladavanju pojedinim dijelovima iste. Slušanjem muzike gdje je najčešće pratnja klavir polako upoznaju se svi muzički pojmovi neophodni za muzičko opismenjavanje, a koji će dovesti do toga da se pojedinac kasnije i samostalno može muzički izraziti.
Solfeđo je predmet koji nije baš omiljen među onima koji pohađaju muzičku školu i to jer ume da bude veoma zahtjevan. Na njemu pored toga što je potrebna velika kocentracija i pažnja, rade se i brojni diktati, a učenici moraju zapisati ono što čuju kako bi što bolje razvili svoj sluh.
Solfeđo je u svim muzičkim školama (nižoj, srednjoj, višoj i fakultetu) obavezan predmet pri polaganju prijemnog ispita, a takođe je jedan od osnovnih predmeta koji će učenici pohađati tokom cijelog školovanja što automatski svima govori koliko je ovo važan predmet.